kyoto (dag 4)

Vandaag is het een regendag.
Toch gaan we zoals voorgenomen naar het bamboebos.
We gaan per trein, zes stations verder zijn we op de plaats van bestemming.
Nadat we uitgestapt zijn, zien we een lange file met paraplu's voor ons uitlopen. We hoeven duidelijk niet te vragen welke richting we op moeten.
Tientallen bussen hebben hun lading ook al afgezet.
Het is duidelijk een toeristisch hoogtepunt. En inderdaad, het bos zag er leuk uit. Gezien het feit, dat wij een hekel hebben aan mensenmassa's,
besluiten we om het een beetje hoger op te zoeken. Al gauw lopen we helemaal alleen. Even later komen we bij een uitkijkpost, die oogverblindend mooi is. We kijken uit over een dal waar een rivier doorheen stroomt.
Als al die bustoeristen dat geweten zouden hebben..........
We besluiten om het pad nog wat verder te volgen in de hoop nog meer van die prachtige taferelen te zien. Het pad loopt continue glooiend omhoog door een prachtig bos.
Na verloop van tijd, begint het echter steeds harder te regenen. We lopen zelfs in de mist. Verder lopen heeft vandaag geen zin, we besluiten terug te gaan.
Het paadje waar we overheen liepen, was inmiddels verandert in een riviertje.
Het moge duidelijk zijn, dat de schoenen het niet droog hielden.
Eenmaal terug in het bamboebos, werden we weer opgevangen door paraplu's. Geen doorkomen aan.
Gauw naar de trein en terug naar onze accommodatie.
Aangekomen, bleek onze diepte-investering, twee blikjes bier, verdwenen te zijn uit de koelkast. (samen met een potje jam)
Gerda is naar receptie gegaan om e.e.a. te melden. Ze zouden het navragen.
Vervolgens hebben we plannen gemaakt voor de volgende dagen.
Ook zijn we naar het station gegaan om de Shinkansen (snelle trein)te reserveren voor morgen.
Om 18.00 uur precies kwamen we terug in ons appartement, toen plots de telefoon van Gerda afging. Wie kon dat nou zijn??
Het bleek Jasmijn te zijn, onze kleindochter van 2 jaar. Ze wilde oma bellen.
Het was heel vertederend om dat kleine meisje aan te horen.
Enfin, toen moest er ook nog gegeten worden, we besloten om naar een Japans restaurantje aan de overkant te gaan. Hier moest je op de grond zitten, bij een heel laag tafeltje. Probeer daar maar eens ,om je lange Hollandse benen onder zo'n tafeltje te krijgen. Uiteindelijk lukte dat. We hebben er trouwens heerlijk gegeten. Als afsluiting namen we een flesje sake.
Het opstaan zal ik verder niet beschrijven, maar makkelijk ging het niet.
Terug in de accommodatie werd er aangebeld.
Er stond een medewerker van de accommodatie voor de deur met een sixpack bier en twee potten jam. Verder 1000 excuses en vele buigingen.
Ze waren er vanuit gegaan, dat we zouden uitboeken en hadden daarom de koelkast leeg gemaakt.
Nou, je ziet, dat je zelfs op een regendag nog veel meemaakt in Japan.
Later meer,

groetjes vanuit Kyoto

Dick en Gerda